Gitna

Sa aming magkakapatid, sya ang pinakamatapang. Umiiyak lang sya kapag sobrang natatawa, pero bukod dito, hindi na. Kahit pa noong araw na nilibing si mommy, hindi sya umiyak. Sa ilang taon niyang nabuhay sa mundo, ako ay saksi dito. Simula pagkabata, sabay pa kami naliligo noon, at terno palagi ang aming damit, pink lang sa kanya at yellow sa akin. Ang tanging paborito ni Chime, kahit isang beses, hindi yata napagalitan ito.

Sa pag-aaral, napakalayo niya sa akin dahil bukod pa sa matalino sya, napakasipag pa niya. Iskolar noong kolehiyo, nauna pa syang matapos sa pag-aaral, nauna pa syang magtrabaho sa akin. Senyoritang kapatid, kahit na mas matanda ako sa kanya. Para bang prinsesa kung mang-utos... pero ayos lang, alam ko namang lambing lang yon.

Ngayon sa trabaho, pinamalas din nya ang kanyang galing at talento. Mataas pa ata ang sweldo nito sa akin. Pero hindi sya madamot dahil hinahatian naman niya kami at binigyan kapag meron sya. At kahit ganon pa man, walang inggit akong nararamdaman. Ako lang ay isang ”proud sister,” proud ate sa kanya.

Nakakatakot galitin itong taong ito. Dahil nanapak talaga. Kaya nga ingat kaming maging kaaway siya. Pero hindi lang siguro dahil nakakatakot siya, pero kasi, kapatid namin sya at mahal namin sya.

Laging kasama sa pagbigay ng sopresa, pero napakahirap gawan ng sorpresa. Kaya’t sa kaarawan niya, ginawa na lang namin ang lahat ng aming makakaya. At mukha namang napasaya nga namin sya.

Happy Birthday Lij!